‘Die gesprekken zijn heel waardevol voor mij’

Leontien: “De zorgbemiddelaar verwees mij na een gesprek naar de NAH-polikliniek in Wijk aan Zee. Peter had nog niet gerevalideerd en er was nog geen neuropsychologisch onderzoek gedaan. Toen Peter in november 2018 voor revalidatie terecht kon, was er voor mij ook meteen aandacht. Ik kreeg modules van een online training voor partners. Daarin stond veel informatie en per module moest ik vragen beantwoorden. Bijvoorbeeld over mijn draagkracht en draaglast. Als ik een module had ingevuld, volgde een gesprek met Marijke Blankestijn (neuropsycholoog). Die gesprekken zijn heel waardevol voor mij, om twee redenen. Ten eerste krijg ik tips en adviezen over mijn omgang met Peter en ten tweede is er aandacht voor wat mij persoonlijk raakt en bezighoudt door onze nieuwe situatie. Telkens vraagt Marijke mij om te reflecteren op wat de verandering voor mij betekent. Waar ik sta en wat ik wil bereiken.”

“Een voorbeeld hiervan is dat Peter zijn eigen medicatie inneemt. Hij heeft een rol waarin de medicijnen per dag zijn verdeeld. Alleen moet hij daarnaast ook nog losse medicatie innemen. Dat is voor hem te ingewikkeld. Nu hebben we die losse medicatie in zakjes aan de rol gehecht. Veel doelen die ik met Marijke bespreek, komen voor Peter terug in de cognitieve training bij Mirjam de Jong. Het innemen van zijn medicijnen bijvoorbeeld, maar ook het bijhouden van zijn eigen agenda, zodat hij niet steeds mij als houvast nodig heeft. Alleen die agenda vergeet hij vaak in te vullen, als ik hem daaraan niet herinner”, zegt Leontien lachend.

Ze zijn nu een jaar verder na Peters infarct. Leontien: “Het is nog steeds zoeken naar een balans en een goed dagritme. Peter heeft nu een gesprek met de Activiteitenbegeleiding over Dagbesteding in Aalsmeer en we krijgen mogelijk begeleiding thuis door Heliomare. Hij heeft nu dagopvang, maar daar wordt geen beroep gedaan op zijn kwaliteiten. Hij is 61 en was altijd bezig. Als ik tussen neus en lippen zei dat ik wel nieuw behang wilde, stond de volgende dag de kamer op z’n kop. Nu neemt hij vrijwel nergens initiatief toe. Daar heb ik best moeite mee. Ik ben nu degene die hem aanspoort tot activiteit. Gelukkig deint hij met mij mee, maar ook voor Peter is dat niet gemakkelijk om te accepteren.

We lossen nu veel met humor op. Dat maakt het dragelijk en is voor ons een goede manier om met situaties om te gaan. Ik kon voorheen met Peter de strijd aangaan als ik vond dat ik gelijk had. Dat heeft nu al helemaal geen zin meer. Door alle gesprekken met Marijke ben ik me er heel bewust van, dat ik in mijn relatie met Peter dingen anders moet doen dan voorheen. Het heeft voor ons beiden geen enkele zin als ik Peter met zijn onvermogen confronteer. Hij kan er tenslotte niets aan doen. Ik ben dan ook heel blij met de ondersteuning die we van Heliomare krijgen. Niets is teveel en alles wordt heel snel geregeld. Dat maakt het mogelijk samen weer verder te kunnen”.