INTERVIEW
Joop Schouten ruim twintig jaar vrijwilliger bij De Ruimte
Joop naast een pony met leerling Simon
Wat ooit begon als een welwillende geste om een vrijwilliger te vervangen is uitgegroeid tot een verbintenis van ruim twintig jaar. Elke dinsdagochtend vanaf half acht is Joop Schouten op Duinmanege Poelenburgh in Schoorl te vinden, waar hij als vrijwilliger helpt om het paardrijden van leerlingen van De Ruimte mogelijk te maken.
Joop: “Iedere dinsdag kijk ik er weer naar uit om naar de manege te gaan. Met een groep vrijwilligers zorg ik ervoor dat de pony’s waarop de leerlingen rijden, worden verzorgd, opgezadeld en naar de rijbaan gebracht. Er komen 4 groepen na elkaar van elk vijf kinderen. Zij worden begeleid door gymdocent Marieke en fysiotherapeuten Lonneke en Kirsten. Na het rijden gaan de paarden weer verzorgd op stal en ruim ik de materialen op. Toen ik in 1998 begon, liep ik ook mee naast de pony’s, maar dat doe ik al een tijdje niet meer vanwege een opgelopen blessure. Ik ben toen gevraagd om tijdens de lessen hand- en spandiensten te verrichten. In de zomer maken de leerlingen soms een ritje in het nabij gelegen bos. Dan ga ik meestal wel mee.” Joop is 82, maar van stoppen wil hij niets weten. “Ik ga door zolang ik het nog leuk vind. Als ik iets doe, ben ik daar heel trouw in. Ik ben ook al 36 jaar vrijwilliger voor de gymvereniging van Bergen, was ik 50 jaar bloeddonor en bijna 56 jaar getrouwd”, zegt hij met een brede lach.
‘Als ik iets doe, ben ik daar heel trouw in.’
Ook al komt hij soms maar twee keer per jaar op De Ruimte tijdens de jaarlijkse vrijwilligersdag en de bespreking in het nieuwe schooljaar, hij voelt zich verbonden met de leerlingen en de medewerkers. Joop: “Ik woon en ben opgegroeid in Bergen. Mijn vader was ook vrijwilliger op De Ruimte en deed voornamelijk technische klussen. Dat heeft hij tot zijn negentigste gedaan, dus ik heb het niet van een vreemde. Ik doe het echt voor de kinderen, want hoe angstig sommigen in het begin ook zijn, ze beleven er veel plezier aan. En voor een aantal is het behandeling”. Fysiotherapeut Kirsten Rol beaamt dit desgevraagd. Paardrijden kan er bijvoorbeeld voor zorgen dat een kind zijn spastische benen kan ontspannen, wat niet lukt in een andere behandelsituatie.
De tijdelijke vervanging van een bevriende vrijwilliger die met zwangerschapsverlof ging, mondde voor Joop niet alleen uit in een lange verbintenis als vrijwilliger van De Ruimte, hij is op ander momenten ook actief voor de manege en is zelf ook gaan paardrijden. Joop: “In 2009 zei een instructrice dat ik zelf ook eens moest gaan rijden. Als kind reed ik wel eens paard als ik bij mijn oom op de boerderij was, maar had daar verder nooit meer aan gedacht. Maar toen die instructrice dat opperde dacht ik: ‘Waarom niet?’ Ik heb toen les genomen en rijd tot op de dag van vandaag nog steeds.”
Kort na het interview is het besluit genomen om het paardrijden niet meer aan te bieden, omdat hier geen volledige vergoeding tegenover staat en paardrijden niet uit de onderwijs- of revalidatiemiddelen betaald kan worden.